همان طور که می دانید دنیای کریپتو کارنسی در یک بستر دیجیتال زندگی می کند. به همین دلیل با حجم انبوهی از اطلاعات و حساسیت های امنیتی رو به رو هستیم. در نظر بگیرید که هر فرد چه قدر در دنیای واقعی، روی کنترل و حریم خصوصی پولش تمرکز دارد. اینکه یک فرد پولدار تلاش می کند تبادلات را از بقیه آدم ها مخصوصا رقبا پنهان کند. حالا که در یک دنیا با ارزهای دیجیتال زندگی می کنیم، سرمایه گذاران این حوزه، باز هم حاضرند برای این قسمت قضیه هزینه کنند. مثلا یک فرد با سرمایه زیاد روی ارز دیجیتال خاصی را در نظر بگیرید، یا افرادی که بیشتر تراکنش های اینترنتی خود را با ارز دیجیتال انجام می دهند نه پول رسمی، یا فروشگاه های اینترنتی که پرداخت های زیادی از راه کریپتو به آن ها می رسد. همه این افراد گروه های هدف برای پرایویسی کوین ها هستند. چیزهایی که اختراع شدند تا حریم خصوصی را امن کنند.
در این مقاله تلاش می کنیم توضیح دهیم که پرایوسی کوین یا ارز حریم خصوصی چیست، چگونه عمل می کند و به درد چه افرادی می خورد. در پایان هم چند مثال از آن را خواهیم زد که امروزه در بین فعالین کریپتو کاربردی هستند.
پرایویسی کوین ها دقیقا چه هستند؟
ارز دیجیتال حریم خصوصی چیزی است که طراحی شده تا اطلاعات تراکنش های صاحبانشان را به صورت محرمانه ای حفظ کنند. به عنوان مثال یک نمونه واقعی در بانک را در نظر بگیرید. در یک بانک کنترل می شود که چه کسی می آید از کدام حساب چه قدر پول برداشت می کند. با این حال بعد از اینکه پول نقد به دست شما رسید، دیگر قابل ردیابی نیست که به کجا می روید و چه خرجی با آن دارید.
نکته این جاست که کاربران ارز دیجیتال وقتی از پرایویسی کوین استفاده می کنند که امنیت و حفاظت اطلاعات بیشترین اهمیت را دارد. بگذارید یک مثال ساده بزنیم. فرض کنید که یک کسب و کار دارید که در آن مدام تراکنش های مختلفی رخ می دهد. مثلا در ارتباط با تامین کننده های مختلف کالا، پرداخت هایی انجام می دهید. اگر این تراکنش ها در یک محیط امن اتفاق نیافتند، ممکن است افراد مختلف در این شبکه از جزئیات پرداخت ها باخبر شوند. در این صورت کار شما برای کنترل زنجیره تامین شرکتتان دشوار می شود.
مثال جالب توجه بعدی، راجع امنیت خرید اینترنتی است. خیلی برایتان پیش آمده که به محض خرید یک محصول، تمام تولید کنندگان دیگر دنیا را در جاهای مختلف می بینید که تبلیغ خود را برایتان به نمایش می گذارند. ایراد سیستم در این است که رد تراکنش های اینترنتی قابل کشف است. اگر دوست ندارید مورد حمله تبلیغات و ردیابی های تجاری قرار بگیرید، می توانید سراغ پرایویسی کوین بروید.
یک پرایویسی کوین چگونه کار می کند؟
در این مورد حالت های مختلفی وجود دارد. بعضی پرایویسی کوین ها به صورت خودکار امن هستند و بعضی هم باید تنظیماتشان عوض شود تا به صورت خصوصی عمل کنند.
اثبات بدون دانسته
این روش در اصل یک الگوریتم است که اجازه عملکرد ارز دیجیتال بدون بررسی اطلاعات آن را می دهد. روش اثبات بدون دانسته یا همان Zero Knowledge Proof به بلاک چین کمک می کند که یک تراکنش را ثبت یا منتقل کند، بدون اینکه تاریخچه آن برملا شود. یکی از ارزهایی که با این منطق کار می کند، زدکش یا همان Zcach نام دارد. البته متود نام برده شاخه های مختلفی دارد که نشان داده شده موثر عمل می کنند.
ماسک کردن
این روش بر پایه ماسک کردن داده های اصلی چیده شده است. همان طور که می دانید هر تراکنش حاوی یک سری اطلاعات است از جمله مبدا و دستور دهنده ی مبادله. در روش ماسکینگ یا ماسک کردن، یک کد جدید، بخشی از کد قدیمی که چنین داده هایی را نمایش می داده را می پوشاند. در نتیجه برای افراد دیگر دستیابی به اطلاعات اولیه غیرممکن می گردد.
حلقه امضاها
در این تکنیک، شبکه از تعداد زیادی امضای دیجیتال استفاده می کند. همه این امضاها در تراکنش شبکه حضور دارند، با این حال فقط یکی به شخصی که تراکنش را شروع کرده اختصاص دارد. این را می شود به نوعی پیدا کردن یک گنجشک در میان گله ای از گنجشک ها شبیه کرد. از این متود برای پنهان کردن فرستنده، گیرنده و مقدار ارز دیجیتال ارسال شده استفاده می شود. مثلا پرایویسی کوین مونرو یا Monero از جمله ارزهای دیجیتالی است که این حقه را در خود جای داده.
باید توجه کرد که حفظ امنیت و حریم خصوصی تراکنش ها بسیار حوزه فعالی هست. به همین دلیل با یک جست و جوی ساده در اینترنت به انبوهی از ایده های حفظ حریم خصوصی مبادلات خواهید رسید.
مشکلاتی که ارزهای حریم خصوصی دارند
باید گفت که خیلی چیزهای کمی در این جهان وجود دارند که قطعی باشند. از جمله آن ها، خصوصی بودن ارزهای دیجیتال خصوصی است. از جمله نقاط مبهم، این است که به صورت پیش فرض خیلی از پرایویسی کوین ها محرمانه نیستند. به این معنی که اول باید توسط کاربر، چنین ویژگی فعال شود.
نکته دیگر این است که هنوز خیلی از مردم به پرایویسی کوین ها اعتماد ندارند. چیزی که وجود دارد، نیاز به زمان است. می دانیم که ایده ارزهای دیجیتال خصوصی کاربردی و جالب توجه است. با این حال، هنوز این اسم بین فعالین بازار اثبات نشده است.
ارز حریم خصوصی و قراردادهای هوشمند
مشکل خیلی بزرگ ارزهای دیجیتال خصوصی، عدم کاربردی بودن برای قراردادهای هوشمند است. همان طور که می دانید ارزهای دیجیتال مختلف مخصوصا اتریوم برای استفاده در قراردادهای هوشمند به کار می روند. این قراردادها بخشی از صنعت دیجیتال هستند. با این حال نمی شود کدی را در Smart Contracts استفاده کرد که نمایندگی پرایویسی کوین ها را بکند. همین است که تا حد زیادی قلمرو توسعه چنین ارزهایی را محدود می کند.
پرایویسی کوین ها همه جا قانونی نیستند
مشکل دیگری هم وجود دارد. اهدافی که بالاتر راجع کاربرد پرایویسی کوین ها گفتیم، البته جالب هستند. اما همه اهداف مردمان این گونه نیست. ارز دیجیتالی که کاملا حریم خصوصی داشته باشد، بهترین ابزار برای پولشویی و کلاهبرداری است. همین باعث شده که چند کشور و پلتفرم بزرگ، جلوی مبادله ارزهای حریم خصوصی را بگیرند. کره جنوبی، ژاپن، استرالیا و تا حدی چین از جمله کشورهای بزرگی هستند که روی نمونه های مختلف ارز دیجیتال حریم خصوصی محدودیت گذاشته اند.
چند نمونه از بهترین ارزهای حریم خصوصی در بازار کریپتو
در این بخش چند مورد از پرایویسی کوین های معروف را ذکر می کنیم. طبیعی است که مثل همیشه خرید اتریوم و خرید ریپل و خرید بیت کوین برای سرمایه گذاری گزینه های بهتری هستند. با این حال، برای اهدافی که بالاتر ذکر کردیم، این ارزهای کاربرد دارند.
- کلوک کوین: CloakCoin خودش را معمولا آینده ی دنیای تبادلات بدون نام اسم گذاری می کند. ایده اصلی این ارز جلوگیری از دخالت کاربران غیر، شرکت های بزرگ و حکومت ها در زندگی دیجیتال و خرید و فروش هاست. این ارز دیجیتال بی نام و غیرمتمرکز است.
- Dash: یکی از آن ارزهای پر داستان است. این ارز دیجیتال تا مدت زیادی مورد علاقه آدم ها در دارک نت بوده است. بعد از چندین بار ریبرندینگ، حالا به اسم دش رسیده است.
- Decred: یکی از پرایویسی کوین هایی است که به صورت پیش فرض محرمانه نیست. در این جا شما به عنوان کاربر باید انتخاب کنید که این ویژگی فعال شود.
- FIRO: در مورد این ارز دیجیتال یک قابلیت جالب وجود دارد. کاربران این ارز می توانند طوری آدرس های خود را به یکدیگر برسانند که توسط افراد غیر قابل دسترسی نباشد. مقدار ارز مبادله شده هم این جا غیرقابل کشف است.
- GHOST: از اسمش معلوم است که تلاش می کند بیشترین حریم خصوصی را ایجاد کند. در اصل ادعای توسعه دهنده ارز دیجیتال شبح این است که هر دو طرف موقع تراکنش، چیزی جز شبح نخواهند بود. مقدار ارز معامله شده هم قابل دستیابی نیست.
جمع بندی
در این متن راجع ارزهای دیجیتال حریم خصوصی صحبت کردیم. ایده اصلی پشت سر این ارزها، محافظت از اطلاعات به نفع هر دو طرف ماجراست. به این ترتیب کسی نمی تواند از فرستند، گیرنده و مقدار ارز دیجیتال معامله شده اطلاع پیدا کند. برای این کار متودهای مختلفی طراحی شده است و هنوز در حال رشد هم هستند. بعد هم چند نمونه از بهترین پرایویسی کوین های موجود در بازار ارز دیجیتال را نام بردیم. گفتیم که در نهایت ارزهای محرمانه همه جا هم خوب نیستند. مثلا برای پولشویی یا تراکنش های غیرقانونی هم می شود از چنین ارزهایی استفاده کرد. به همین دلیل پرایویسی کوین ها در بعضی کشورها و پلتفرم ها، غیر قانونی محسوب می شوند.
سوالات متداول پرایویسی کوین ها
- پرایویسی کوین چیست؟
ارزهای دیجیتالی که به صورت ذاتی تلاش می کنند تمام داده های فرستند و گیرنده و مقدار تراکنش را پنهان کنند، پرایویسی کوین نام دارند. - چند نمونه از ارزهای دیجیتال حریم خصوصی را نام ببرید؟
از جمله آن ها می شود به اشاره کرد به GHOST, DASH, DECRED و CLOAKCOIN. - چرا پرایویسی کوین ها غیرقانونی هستند؟
باید گفت که این نکته همه جا درست نیست. با این حال به دلیل امکان پولشویی و تراکنش خلاف قانون با این وسیله، در بعضی کشورها و پلتفرم ها، غیرقانونی اعلام شده اند.
